نشانی IP چیست؟
نشانی دستورالعمل اینترنت (IP) نشانی شما در وب است. ممکن استنشانی دستگاه متصل به اینترنت شما (رایانه، تلفن هوشمند، تبلت، روتر و غیره)، ارائه دهنده خدمات اینترنت شما (ISP) یا سرور VPN که به آن متصل هستید باشد. معمولا، یک نشانی IP دنباله‌ای از اعداد است که می‌تواند به این صورت باشد: ۱۹۲.۱۶۸.X.X. اما قالب‌های دیگری از نشانی‌های IP نیز وجود دارد.
دستگاه‌های الکترونیکی از نشانی‌های IP برای برقراری ارتباط با سایر دستگاه‌ها یا تارنماها استفاده می‌کنند: نشانی‌های IP نشان می‌دهند که دستگاه در کجای شبکه قرار دارد. به‌این‌ترتیب پیام شما مستقیما برای گیرنده ارسال می‌شود.
یک دستگاه می‌تواند نشانی IP را از طریق DHCP از روتر دریافت کند یا به‌صورت دستی پیکربندی شود. نشانی IP روتر توسط ارائه‌دهنده اینترنت اختصاص داده می‌شود.
نشانی IP من چه چیزی را در مورد من می‌تواند فاش کند؟
هر بار که برخط می‌شوید، IP خود را در معرض تارنماهایی که بازدید می‌نمایید و ارائه‌دهندگان خدماتی که استفاده می‌کنید قرار می‌دهید. با دانستن نشانی IP شما، می‌توان اطلاعاتی در مورد شما به‌دست آورد. با این حال، در بیشتر مواقع این اطلاعات برای شناسایی شما کافی نیست.
نشانی‌های IP نمی‌توانند مکان دقیق شما را نشان دهند. به‌طور معمول، انتقال داده اینترنتی مسکونی از یک نشانی IP عمومی که متعلق به یک ارائه‌دهنده خدمات اینترنت است و اغلب بین بسیاری از سرویس‌گیرندگان هم‌رسانی می‌شود، به اینترنت می‌رود. وقتی در صفحه "IP من چیست" جستجوی مکان نشانی IP انجام می‌دهید، دقیقا همان نشانی را می‌بینید. بنابراین، به‌طور دقیق، نشانی IP که مشاهده می‌کنید متعلق به شما نیست، بلکه متعلق به ارائه‌دهنده خدمات اینترنت شما است.
نشانی IP عمومی شما مکان ارائه‌دهنده خدمات اینترنت شما - نام سازمان، نشانی پستی و اطلاعات تماس را نشان می‌دهد. این نشانی ممکن است به نشانی شما نزدیک باشد - بنابراین ممکن است کسی کشور و شهر شما را بشناسد. اما نشانی‌های IP هرگز نام، شماره تلفن یا سایر اطلاعات شخصی دقیق شما را فاش نمی‌کنند.
چگونه استفاده‌ای از نشانی IP من می‌شود؟
IP شما ممکن است به‌صورت مثبت و منفی استفاده شود.
از یک طرف، تارنماها ممکن است موقعیت مکانی شما را شناسایی کرده و تجربه شخصی‌سازی‌شده بیشتری را در وب به شما ارائه دهند — به‌طور خودکار مناسب‌ترین زبان، واحد پول یا کشور را برای ارسال انتخاب کنند.
علاوه بر این، نشانی‌های IP به طور گسترده‌ای برای جلوگیری از کلاهبرداری کارت استفاده می‌شوند. در حین سفر، ممکن است متوجه شوید که کارت بانکی شما دیگر برای خرید برخط پذیرفته نمی‌شود. دلیل احتمالی این است که نشانی IP شما با کشوری که کارت شما در آن صادر شده مطابقت ندارد.
از طرف دیگر، نشانی IP شما ممکن است برای نمایش تبلیغات بر اساس موقعیت مکانی شما استفاده شود. برخی از تارنماها ممکن است برای شما مسدود شوند.
چگونه می‌توانم نشانی IP خود را مخفی کنم؟
اگر نمی‌خواهید نشانی IP شما توسط شرکت‌های بزرگ و تبلیغ‌کنندگان مورد سوء استفاده قرار گیرد، از VPN (شبکه خصوصی مجازی) استفاده کنید. خدمات VPN به‌طور موثر نشانی IP شما را با یکی از سرورهای خود جایگزین کرده و باعث می‌شود تارنماها فکر کنند شما در کشور دیگری هستید.
این امر حریم خصوصی شما را به شدت افزایش می‌دهد: موقعیت جغرافیایی شما در معرض دید کسی قرار نمی‌گیرد. علاوه بر این، می‌توانید به تارنماها دسترسی داشته باشید، فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی را تماشا کنید، محتوا را مشاهده کرده و به موسیقی‌هایی گوش دهید که ممکن است بر اساس نشانی IP شما برای شما مسدود شده باشد.
چگونه نشانی IP خود را پیدا کنم؟
برای پیدا کردن نشانی IP عمومی خود، می‌توانید همین حالا تا عنوان "نشانی IP من چیست" در بالای صفحه پیمایش کنید.
اگر می‌خواهید نشانی IP خصوصی خود را بدانید، دستورالعمل‌های بستر خود را دنبال کنید:
ویندوز
در نوار وظیفه، روی Wi-Fi (یا Ethernet، بسته به نوع اتصال شما) کلیک نمایید. شبکه خود را انتخاب کنید.
مشخصات شبکه خود را با کلیک روی شمایل (i) یا مشخصات باز کنید. به نشانی‌های IPv4 و IPv6 آن پیمایش کنید.
سیستم عامل مک
ترجیحات سیستم را باز کرده، سپس روی شبکه کلیک کنید.
Wi-Fi (یا Ethernet را بسته به نوع اتصال خود) انتخاب کنید. نشانی IP شما ذیل وضعیت اتصال نمایش داده می‌شود.
اندروید
به تنظیمات > شبکه و اینترنت > وای‌فای بروید.
شبکه Wi-Fi خود را انتخاب کنید و به نشانی‌های IPv4 و IPv6 آن بروید.
iOS
به تنظیمات بروید و Wi-Fi را انتخاب کنید.
روی شبکه‌ای که به آن متصل هستید ضربه بزنید و به نشانی‌های IPv4 و IPv6 آن بروید.
نشانی IP عمومی چیست؟
نشانی‌های خصوصی در سطح جهانی قابل مسیریابی نبوده و در سراسر جهان منحصربهفرد نیستند، بنابراین نمی‌توان از آن‌ها برای ارائه داده‌ها در وب استفاده کرد. از آنجایی که نشانی‌های IP خصوصی از دسترسی به وب باز داشته می‌شوند، برای برخط شدن به یک نشانی IP عمومی نیاز دارید.
مانند نشانی‌های پستی، نشانی‌های IP عمومی منحصربهفرد هستند و می‌توان از آن‌ها برای ارائه اطلاعات در هر مکانی استفاده کرد.
نشانی‌های IP عمومی توسط ISP شما به شما اختصاص داده می‌شود. در یک شبکه خانگی معمولی، روتر با نشانی IP عمومی به‌عنوان دروازه‌ای بین دستگاه‌های شما و اینترنت عمل کرده و تمام اتصالات شبکه شما را از طرف آن‌ها مدیریت می‌کند.
نشانی IP خصوصی چیست؟
معمولا وقتی رایانه، تلفن هوشمند، تبلت یا تلویزیون خود را به روتر متصل می‌کنید، به‌طور خودکار یک نشانی IP خصوصی به دستگاه اختصاص می‌دهد. این کار به آن اجازه می‌دهد تا با دستگاه‌های دیگر در شبکه محلی ارتباط برقرار کند.
چنین نشانی‌هایی به‌طور گسترده در شبکه‌های خانگی و شرکتی استفاده می‌شود: آن‌ها با سخت کردن شنود انتقال داده اینترنتی، امنیت را افزایش می‌دهند.
برای اتصال به اینترنت نمی‌توان از نشانی IP خصوصی استفاده کرد. برای اینکه دستگاهی با نشانی IP خصوصی به وب دسترسی داشته باشد، درخواست آن باید از طریق روتری که از یک نشانی IP عمومی استفاده می‌کند، ارسال شود.
نشانی‌های IP خصوصی برای دنیای بیرون نامرئی هستند. صفحات "IP من چیست" معمولا نشانی IP روترتان را به شما نشان می‌دهند.
IPv4 در مقابل IPv6: تفاوت در چیست؟
نشانی‌های IPv4 محدود هستند
دستورالعمل اینترنت نسخه ۴ محبوب‌ترین دستورالعمل در حال حاضر است. یک ریز نشانی IPv4 شامل چهار عدد از ۰ تا ۲۵۵ است که با نقطه جدا شده‌اند.
این فرمت ۴.۳ میلیارد ترکیب را به‌عهده دارد. این تعداد در عصر رقمی زیاد نیست: در همین حین که تعداد دستگاه‌ها هر روز در حال رشد است، نشانی‌های IPv4 در حال اتمام هستند. این مشکل به‌ویژه با ظهور اینترنت اشیاء حاد شد. در حال حاضر حتی هشدار خودرو، تلویزیون، یخچال‌های هوشمند و دستگاه‌های پزشکی به اینترنت دسترسی دارند و در نتیجه نیاز به یک نشانی IP دارند.
چگونه محدودیت‌ها مدیریت می‌شوند
تلاش‌های متعددی برای حل مشکل کمبود نشانی IPv4 وجود داشت.
یکی از آن‌ها استفاده از نشانی‌های IP پویا بود که تنها زمانی که به شبکه متصل بود به دستگاه اختصاص داده می‌شد. هنگامی که دستگاه قطع می‌شد، نشانی IP آن به دستگاه دیگری داده می‌شد. در حال حاضر گوشی‌های هوشمند نیاز به اتصال شبکه تقریبا ثابت دارند و بسیاری از خدمات نیاز به یک نشانی IP ایستای دائمی دارند. بنابراین IPهای پویا دیگر نیازهای کاربران را پوشش نمی‌دهند.
رایج‌ترین راه‌حل در حال حاضر استفاده از نشانی‌های IP خصوصی است. به‌جای واسپاری یک نشانی IP قابل مسیریابی جهانی به هر دستگاه، یک دستگاه خاص به نام روتر به آن‌ها نشانی‌های معتبر را فقط در یک شبکه محلی می‌دهد. روتر نقش یک دروازه بین دستگاه‌ها و اینترنت را دارد. کل انتقال داده اینترنتی به دنیای خارج از طریق روتر می‌رود و سرویس‌گیرندگان در شبکه محلی یک نشانی IP عمومی را برای دسترسی به وب هم‌رسانی می‌کنند.
نشانی‌های IPv6 تمام نمی‌شوند
معرفی یک دستورالعمل جدید اینترنت وضعیت را بهبود بخشیده است. چهار برابر طول نشانی‌های IPv4، یک نشانی IPv6 شامل هشت گروه چهار نویسه‌ای از ۰ تا ۹ و حروف لاتین از a تا e است که توسط دونقطه‌ها جدا شده‌اند. در اینجا یک مثال از نشانی IPv6 آمده است:
2001:0db8:67a3:0000:0000:X:X:X.
پیش‌بینی می‌شود که مردم هرگز نمی‌توانند نشانی‌های IPv6 را تمام کنند. با معرفی نشانی‌های IPv6، اکنون می‌توان یک نشانی منحصربهفرد را به هر دستگاه در یک خانه اختصاص داد.
چرا IPv6 هنوز به‌طور گسترده‌ای استفاده نمی‌شود؟
اگر چه به‌نظر می‌رسد IPv6 مشکل کمبود نشانی IPv4 را حل می‌کند، همه تارنماها و ارائه‌دهندگان از آن پشتیبانی نمی‌کنند و دلایلی برای آن وجود دارد.
۱. نشانی‌های IPv4 و IPv6 سازگار با نسل قبلی نیستند: شما نمی‌توانید با IPv6 به تارنما‌های IPv4 دسترسی داشته باشید و بالعکس.
۲. همه ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت هنوز از IPv6 پشتیبانی نمی‌کنند، اما همه آن‌ها از IPv4 پشتیبانی می‌کنند.
۳. همه تارنماها از IPv6 پشتیبانی نمی‌کنند.
۴. IPv6 یک فناوری است که نیاز به مهارت فنی قابل توجه و صرف زمان دارد. علاوه بر پیکربندی دستورالعمل، شما همچنین باید دیواره آتش و دستگاه‌های موجود در شبکه را دوباره پیکربندی کنید.
