Jaki jest mój adres IP

Adres protokołu internetowego (IP) to twój adres w Internecie. Może to być adres urządzenia podłączonego do Internetu (komputera, smartfona, tabletu, routera itp.), dostawcy usług internetowych (ISP) lub serwera VPN, z którym się łączysz. Zazwyczaj adres IP to ciąg cyfr, który może wyglądać następująco: 192.168.X.X. Ale są też inne formaty adresów IP.

Urządzenia elektroniczne używają adresów IP do komunikowania się z innymi urządzeniami lub stronami internetowymi: adresy IP wskazują, gdzie w sieci znajduje się urządzenie. W ten sposób twoja wiadomość trafia bezpośrednio do odbiorcy.

Urządzenie może uzyskać adres IP z routera przez DHCP lub można go skonfigurować ręcznie. Adres IP routera jest przydzielany przez dostawcę Internetu.

Za każdym razem, gdy łączysz się z Internetem, udostępniasz swoje IP odwiedzanym witrynom i usługodawcom, z którymi masz styczność. Znając twój adres IP, można uzyskać informacje o tobie. Jednak w większości sytuacji te informacje nie wystarczą, aby cię zidentyfikować.

Adresy IP nie mogą ujawnić twojej dokładnej lokalizacji. Zwykle ruch sieciowy jest kierowany do Internetu z publicznego adresu IP należącego do dostawcy usług internetowych i często dzielonego między wielu klientów. Gdy sprawdzasz lokalizację adresu IP na stronie „Jakie jest moje IP”, widzisz dokładnie ten adres. Tak więc, aby być precyzyjnym, adres IP, który widzisz, nie jest twój, ale twojego dostawcy usług internetowych.

Twój publiczny adres IP ujawnia lokalizację dostawcy usług internetowych — nazwę organizacji, adres pocztowy i dane kontaktowe. Ten adres może być zbliżony do Twojego — więc ktoś może poznać twój kraj i miasto. Jednakże adresy IP nigdy nie ujawnią twojego imienia i nazwiska, numeru telefonu ani innych dokładnych danych osobowych.

Twoje IP może być wykorzystywane zarówno w pozytywny, jak i negatywny sposób.

Z jednej strony witryny internetowe mogą wykrywać twoją lokalizację i zapewniać bardziej spersonalizowane korzystanie z sieci — automatycznie wybierają najbardziej odpowiedni język, walutę lub kraj do wysyłki.

Ponadto adresy IP są szeroko stosowane w celu zapobiegania oszustwom związanym z kartami. Podczas podróży możesz zauważyć, że twoja karta bankowa nie jest już akceptowana do zakupów online. Prawdopodobną przyczyną jest to, że twój adres IP nie jest zgodny z krajem, w którym wydano twoją kartę.

Z drugiej strony Twój adres IP może być używany do wyświetlania reklam na podstawie Twojej lokalizacji. Niektóre witryny mogą być dla Ciebie zablokowane.

Jeśli nie chcesz, aby twój adres IP był nadużywany przez duże korporacje i reklamodawców, użyj VPN (wirtualnej sieci prywatnej). Usługi VPN skutecznie zastępują twój adres IP jednym z ich serwerów, przez co strony internetowe myślą, że jesteś w innym kraju.

To drastycznie zwiększa twoją prywatność: twoja geolokalizacja nie jest nikomu udostępniana. Poza tym możesz uzyskiwać dostęp do stron internetowych, oglądać filmy i programy telewizyjne, przeglądać treści i słuchać muzyki, która może być dla Ciebie zablokowana na podstawie twojego adresu IP.

Aby znaleźć swój publiczny adres IP, przewiń w górę do „Jaki jest mój adres IP” u góry strony.

Jeśli chcesz poznać swój prywatny adres IP, postępuj zgodnie z instrukcjami dla swojej platformy:

Adresy prywatne nie są globalnie routowalne i nie są unikalne na całym świecie, więc nie można ich używać do dostarczania danych w sieci. Ponieważ prywatne adresy IP nie mają dostępu do Internetu, do połączenia z Internetem potrzebny jest publiczny adres IP.

Podobnie jak adresy pocztowe, publiczne adresy IP są niepowtarzalne i mogą być wykorzystywane do dostarczania informacji w dowolne miejsce.

Publiczne adresy IP są przydzielane przez usługodawcę internetowego. W typowej sieci domowej router z publicznym adresem IP służy jako brama między twoimi urządzeniami a Internetem i zarządza wszystkimi połączeniami w twojej sieci w ich imieniu.

Zwykle po podłączeniu komputera, smartfona, tabletu lub telewizora do routera automatycznie przydziela on urządzeniu prywatny adres IP. Pozwala to na komunikację z innymi urządzeniami w sieci lokalnej.

Takie adresy są szeroko stosowane w sieciach domowych i korporacyjnych: zwiększają bezpieczeństwo, utrudniając przechwycenie ruchu.

Prywatny adres IP nie może być używany do łączenia się z Internetem. Aby urządzenie z prywatnym adresem IP mogło uzyskać dostęp do Internetu, jego żądanie musi przejść przez router korzystający z publicznego adresu IP.

Prywatne adresy IP są niewidoczne dla świata zewnętrznego. Strony typu „Jakie jest moje IP” zwykle pokazują adres IP routera.

Protokół internetowy w wersji 4 jest jak na razie najpopularniejszym protokołem. Zapis adresu IPv4 składa się z czterech liczb od 0 do 255, oddzielonych kropkami.

Format ten zakłada 4,3 miliarda kombinacji. W epoce cyfrowej to niewiele: ponieważ liczba urządzeń rośnie z każdym dniem, adresy IPv4 wyczerpują się. Problem stał się szczególnie dotkliwy wraz z pojawieniem się Internetu rzeczy. Teraz nawet alarmy samochodowe, telewizory, inteligentne lodówki i urządzenia medyczne mają dostęp do Internetu, a co za tym idzie, potrzebują adresu IP.

Było wiele prób rozwiązania problemu niedoboru adresów IPv4.

Jedną z nich było zastosowanie dynamicznych adresów IP, które były przypisywane do urządzenia tylko wtedy, gdy było ono podłączone do sieci. Gdy urządzenie zostało odłączone, jego adres IP otrzymywało inne urządzenie. Teraz smartfony wymagają niemal stałego połączenia z siecią, a wiele usług wymaga stałego statycznego adresu IP. Dynamiczne IP nie odpowiadają więc potrzebom ich użytkowników.

Najpopularniejszym rozwiązaniem jest teraz korzystanie z prywatnych adresów IP. Zamiast dzierżawić każdemu urządzeniu globalnie routowalny adres IP, specjalne urządzenie zwane routerem nadaje im adresy ważne tylko w obrębie sieci lokalnej. Router pełni rolę bramy pomiędzy urządzeniami a Internetem. Cały ruch do świata zewnętrznego przechodzi przez niego, a klienci w obrębie sieci lokalnej dzielą jeden publiczny adres IP, aby uzyskać dostęp do sieci WWW.

Wprowadzenie nowego protokołu internetowego poprawiło sytuację. Czterokrotnie dłuższy od adresów IPv4, adres IPv6 składa się z ośmiu grup po cztery znaki od 0 do 9 i liter łacińskich od a do e, oddzielonych dwukropkami. Oto przykład adresu IPv6:

Zakłada się, że ludziom nigdy nie zabraknie adresów IPv6. Dzięki wprowadzeniu adresów IPv6 możliwe jest teraz przypisanie unikalnego adresu do każdego urządzenia w domu.

Chociaż IPv6 wydaje się rozwiązywać problem niedoboru adresów IPv4, nie wszystkie strony internetowe i dostawcy go obsługują - i są tego powody.